رواية مكتملة بقلم عائشه احمد-٢
ثانيه
فارس اتفضلى
عائشه فتحت الرساله الفستان هياكل من عليكى حته معقول جوزك سايبك كدا تلفى فى وسط الفرح ولا هو مش فاضيلك بس لو عايزة انا ممكن افضالك يا حلوة انتى
عائشه بتوتر بتبص حواليها ووشها اتخطف
فارس استغربها مالك فى حاجه
عائشه پخوف لا مفيش انا هروح اقعد مع ماما وبابا عن اذنك
قاعدة وبتبص حواليها وبتكلم نفسها هو فى اى اى اللى بيحصل ومين دة اول ما السؤال جه فبالها مسكت التليفون وبعتت رساله للرقم انت مين
بعد دقيقه جالها الرد انا اللى هتكونى فى قريب
اول ما شافت الرساله خاڤت وبتفكر بس فاقت على صوت جواد
عائشه بتوتر لا انا شايله جود
جواد اخد جود وعطاها لامه ومسك ايدها وشدها على المكان اللى بيرقصوا فيه وشدها ليه جامد
عائشه بتوتر جواد ابعد شوى لو سمحت
جواد ولا كانه سمعها مالك متغيرة لى
عائشه مفيش ولا متغيرة ولا حاجه متهيقلك
جواد طب هعمل نفسى مصدقك وبيمشى ايدة على وشها وحشتينى اوى
جواد حاسس بانها فيها حاجه مالك يا حبيبتى
عائشه بۏجع مفيش وسابته ومشت وهو واقف وباصص عليها لحد ما اختفت راحت خرجت برة وقاعدة وبتبص للفراغ وصلتها رساله من نفس الرقم
اخر مرة اشوفك قريبه منه كدا انتى ليا انا وبس لو عرفت ان هو قربلك ولا لمسك هاخد روحه فاهمه
عائشه پخوف بعتت رساله انت عايز اى منى
جتلها رساله بعد دقيقه لتعلم انها فى مصېبه لا محاله
