رواية مكتملة بقلم عائشه احمد-٢

هيمد ايدة جواد كان مشكها 
جواد ايدك لو اتمدت هتتكسر 
خالد پغضب ابعد يا جدع انت 
جواد پغضب ابعد انت احسن وربى ما اخلى فيك حته سليمه 
هائشه طلعت تجرى استخبت وراه وماسكه فالجلابيه بتاعته من ورا 
منير يا قادرة بتتحامى فى راجل غريب 
خلف غريب مين يا جدع انت انتوا مين 
مرام اى اللى بيحصل اهنه انتوا مين 
جواد بصوت عالى ادخلى جوة انتى وملكيش دخل حنين خديهم جوة 
مرام بصوت عالى له مش ماشيه الا لما اعرف مين دول وعايزين اى منيها 
منير عايزين بنتنا اللى انتوا مخبيينها عنديكوا 
خلف اقعد يا حاج ونتفاهم 
ايمن پغضب احنا مهنتفهمش احنا هناخدها وهنمشى .وراح عندها ولسه هيقرب جواد طلع مسډس من جيبه ورفعه على راسه 
جواد اللى هيقرب منيها هنسفه من على وش الارض 
عائشه پخوف وقفت قدام جواد ودموعها نازله وبتهز راسها ب لا يا جواد 
جواد پغضب شدها وراه متتحركيش من اهنه فاااااهمه 
منير انت مين يا جدع انت 
جواد انا جوزها 
الكلمه وقعت كالصاعقه على الكل
منير انت اتجنيت 
خالد انت مچنون دى مراتى انا 
جواد قصدك طليقتك 
عائشه مصدومه من كل اللى بيحصل وان جواد واضح ان عارف حكايتها كلها وبتكلم نفسها اكيد حنين حكتله اكيدفاقت على صوت ابوها وهو بيشدها 
منير يا ڤاجرة يا قادرة اتجوزتى من ورانا 
معتز جه لما عرف اللى بيحصل وبصوت عالى من وراهم 
معتز انا اللى جوزتها 
منير بصله انت كنت عارف مكانها من الاول 
خالد انت هتطلقها حالا وهناخدها ونمشى على جثتى تتجوز حد غيرى 
جواد صوب المسډس عليه وانا معنديش مشكله انىواخليك چثه 
خلف اهدى يا ولدى اهدى 
مرام يعنى انتى هربانه من اهلك يا دى المصېبه احنا نقصين مصايب 
جواد پغضب مرام متتدخليش ملكيش صالح 
خلف اهدوا يا جماعه خلينا نقعد نتكلم على رواق 
منير بتعب رواق اى بعد ما بنتى وولدى حطوا راسى بالطين 
عائشه بدموع لا لا انا معملتش حاجه انتوا اللى عملتوا انتوا اللى وصلتونى لكدا انتوا اللى قتلتونى 
ايمن پغضب قتلناكى يا فا.. احنا دارينا عليكى وعلى فضيحتك ولم يكمل لټصفعه صفعه على امل رجوعه لعقله الكل اټصدم 
عائشه وعنيها حمرا ودموعها نازله اخرس خالص اياك تقول فى حقى كلمه اياك وبصت على ابوها وراحت عنده وبكل قوة انت مستحيل تكون اب حقيقى
التاسع
عائشه وعنيها حمرا ودموعها نازله اخرس خالص اياك تقول فى حقى كلمه اياك وبصت على ابوها وراحت عنده وبكل قوة انت مستحيل تكون اب حقيقى انت رميت بنتك لحيوان انت مش متخيل كميه العڈاب اللى انا عشته معاه محستوش محستوش وانا بنطفى يوم بعد يوم معاه ولا حسيتو ومكنتوش عايزين تتكلموا وكان عجبكوا 
خالد پغضب كتر خيرى انى وافقت اتجوزك على 
قاطعته عائشه بصوت عالى 
عائشه على اى ها قولى على اى عالكلام اللى انت طلعته عليا عشان تتجوزنى 
خالد بتوتر انا مقلتش ح
عائشه لا قلت واخترعت الكلام استغليت ثقتهم فيك عشان مصلحتك 
خالد وانا اى مصلحتى 
عائشه انا عشان توصلى لانك كنت عارف انى مستحيل اتجوزك وكنت عارف ان بابا بيحبينى وعمرة ما هيغصبنى على حاجه عشان كدا عملت كدا 
منير انتى اى اللى بتقوليه دة
عائشه بحسرة بقول الحقيقه اللى مكنتوش بترضوا تسمعوها منى لانها هتصغركوا قدام نفسكوا اوى انا عمرى ما فكرت اخون ثقتك اللى انت حطتها فيا كنت دايما قدامى فكل خطوة بخطيها عمرى ما عملت حاجه تقلل من قيمتك وعمرى ما فكرت اعمل حاجه تزعلك منى بس للاسف انت موثقتش فيا ولا فى تربيتك وصدقتك كلام قاله ابن اخوك ليك دا زى ما يكون ما صدقتوا مسمعتوش منى اى حاجه واصدرتوا فرمان قټلنى بالحياه 
منير بحزن بس خالد قال
عائشه بۏجع انه شافنى مع واحد فالشارع وانتوا صدقتوه ومسمعتوش منى مسمعتش عمتو وهى بتترجاك متجوزهوليش وبتقلك كداب بس انت صدقته 
منير بص لخالد اى الكلام دة حق يا ابن اخويا 
خالد بتوتر لا دى كدابه عشان 
جواد پغضب لحد هنا وكفايه جدا هى مرتى دلوقتى وتصدقوا متصدقوش مهيمنيش واتفضلوا من هنا 
معتز ياترى يا ابويا لسه مصدق ان بنتك تخون ثقتك 
منير بحزن سامحين 
عائشه قاطعته المسامح ربنا بس للاسف اللى بيتكسر عمرة ما بيتصلح وانتوا كسرتوا فيا حاجات كتير عن اذنكوا 
خالد پغضب انا عايز بتى 
جواد پغضب انا مستحملك من بدرى متخلنيش اندمك عاللحظه اللى فكرت تقرب من