رواية مكتملة بقلم عائشه احمد-٢
المحتويات
عتقوله دة
خلف اب اى انا مش ابوك
هنيه پخوف اهدى يا حاج مش اكدة
خلف اهدى اى ابنك عايز يصغرنى قدام اخويا ويتجوز واحدة منعرفش اصلها ولا فصلها
جواد اهدى يا حاج كل حاجه هتتحل
خلف متتدخلش بينى وبين ولدى يا جواد
جواد پصدمه اى
خلف انت طلعت عتقويه عليا فعلا طلعت ابن وهيبه صح
جواد بحزن شكرا يا خال انك فكرتنى انى ابن مين عن اذنكوا
عائشه بدموع طلعت ورا جواد جواد استنى
جواد پغضب ادخلى جوة
عائشه انت رايح فين
بس جواد كان مشى وهى رجعت
هنيه بعتاب اى اللى عملته دة يا حاج لى اكدة
خلف بۏجع سبونى فى حالى وسابهم ومشى
عائشه هو اى اللى بيحصل ومين وهيبه
الحادى عشر
عائشه هو اى اللى بيحصل ومين وهيبه
حنين بۏجع عمتى وام جواد
عائشه پصدمه اى
هنيه بتعب طلعينى يا حنين اوضتى
حنين تعالى يما
عائشه قاعدة بس قررت تعرف اى اللى حاصل راحت عند خلف فالمكتب وخبطت عالباب
خلف قلت مش عايز حدا
عائشه ببسمه حتى لو انا
عائشه وماله نفش خلقنا فبعض قربت منه ومسكت ايدة وبصتله ممكن تحكيلى اى اللى الحكايه ومين وهيبه
خلف بۏجع بلاها يا بنتى تقليب المواجع دة
عائشه باصرار معلش يا بابا استحملنى
خلف بتنهيدة وهيبه اختى وام جواد كانت متجوزة واد عمى نادى القناوى كان اقرب من نفسى كان عيعشقها بس للاسف هى مكنتش عتحبه اتجوزته ڠصب عنيها بس عاشوا مع بعض لحد فى يوم قومنا على خبر مۏت نادى مخدش كان مصدق اللى حصل كان جواد عمرة ١٠سنين حاولنا نعرف اى اللى حصل وهيبه محكتش اى حاجه بس جواد كان عندة اڼهيار وكل اللى كان على لسانه بيقول قټلته بكلامها قټلته بكلامها بس محكاش اى حاجه غير الكلمتين دول عرفنا بعد اكدة انها كانت بتحب مهدى البهنساوى واتجوزته ڠصب عنينا ساعتها خد جواد واتكفلت بتربيته وهى ما سألتش حتى عليه
خلف ايوة اخوة بس مندور ميعرفش ان جواد بيكون اخوة بيعرف انه ابنى جواد بيكرة امه لانه دايما بيقول انها خاينه يااااه يا جواد يا ولدى
عائشه بحزن جواد عاش دا كله
خلف ايوة يا بتى عاش كتير وهو بيحاول ينسى بس انا انا فكرته باللى فات انا وجعته بكلامى
خلف قوليله ان انا مكنش قصدى ساعه ڠضب يا بتى جواد اكتر من ابنى
عائشه ببسمه هو اكيد عارف كدا عن اذنك
وخرجت وقابلت فارس
فارس مفيش اخبار
عائشه بحزن لا رنيت كتير مردش
فارس هيكون راح فين بس
عائشه بشرود عرفت ممكن توصلنى
فارس فين
فارس طب هستناكى فالعربيه
بعد مدة
فارس عربيته اهى
عائشه ببسمه كنت متأكدة ان هو يكون هنا
فارس ابقى طمنينى عليه
عائشه مش هتيجى
فارس لا روحى انتى هو محتاجك انتى
عائشه ببسمه سلام
ومشت ووصلت عالباب لقته مفتوح دخلت ولقت جواد واقف قدام باب قزاز وبيبص منه وشارد ومش حاسس بانها دخلت فاق على صوتها
عائشه كنت عارفه انى هلاقيك هنا
جواد لف وشه ومن غير ولا كلمه طلع يجرى خدها فى وضغط جامد عليها حست ان ضلوعها هتتكسر عرفت ان موجوع
عائشه بعدته وبتمشى ايدها على وشه حبيبى انت كويس
جواد بۏجع لا يا عيشه لا
عائشه شدته وقعدت عالكنبه وخدتو فى باباك تعبان وندمان عاللى قاله يا جواد
جواد بۏجع هو مقلش حاجه هو قال الحقيقه بس مقلش حاجه غيرها
عائشه بحزن بتمشى ايدها على شعرة هو ساعه الڠضب الواحد ميعرفش هو بيقول اى
جواد بشرود انا مش زعلانه منه عمرى ما ازعل منه
هو دايما كان سندى هو اللى ربانى هو اللى ساعدنى كتير كان بيفكرنى بابويا كان شبه مۏت ابوياقدام عينى وجعنى وعلى ايد امى
عائشه بۏجع ازاى
جواد مكنتش بتحبه كانت دايما تجرحه بكلامها لحد ما قټلته قالتله انها مش بتحبه وانها اتجوزته بالڠصب وانها خلفتنى بالغلط هى مكنتش عايزة منيه عيال وانها بتحب مهدى البهنساوى بس هو مستحملش الانسان اللى بيعشقها تقوله الكلام دة متحملش قسۏتها وماټ ودموعه نزلت
عائشه بدموع ربنا يرحمه اكيد ارتاح احيانا الاهل بيجبروا اولادهم على جواز اشخاص مش عايزينها فبيدمروا حياه الكل
جواد پغضب انتى
متابعة القراءة
