رواية عشقت كبريائي

فى حياتك وانتى بقيتى علطول حزينه ودبلانه فين مليكه بنتى اللى ضحكتها كانت بتملى المكان فين مليكه اللى كلها نشاط وحيويه ارجعى يا مليكه ارجعى زى الاول علشان خاطر قلب امك اللى موجوع علشانك 
مليكه اترمت فى حضڼ امها وقالت بدموع انا نفسى يا ماما ارجع تانى زى زمان البنت الشقيه اللى مكنش بيهمها حاجه فى الدنيا دى نهائى انا قلبى وجعنى يا ماما اتكسر جامد ومش عارفه ارجعه تانى زى الاول 
فايزه بصى انا مش هسألك ايه حصل ما بينك وبين جوزك بس هقولك كلمتين اوعى تفرطى فى كرامتك علشان خاطر اى حد حتى لو الحد ده روحك فيه علشان لو فرطى فيها مره عمرك ما هتعرفى تحافظى عليها تانى 
مليكه بدموع مش بأيديه يا ماما
فايزه انتى حبيتى جوزك 
مليكه سكتت
فايزه مش عيب انك تحبى جوزك بس خليكى عارفه ان الراجل فى ايده يخلى مراته ملكه متوجه على عرشه والضحكه متفارقش وشها 
وفى ايده يخليها تعيسه والدمعه متفارقش عينها لو هو عملك ملكه يبقى ده راجل بجد ويستاهل تحبيه ولو هو خلاكى ورده دبلانه يبقى ده مش راجل ويبقى خساره الحب فيه وبستها فى راسها وقالت قومى صلى صلاة استخاره وان شاءالله ربنا يريح قلبك تصبحى على خير 
مليكه حاضر يا ماما وانتى من اهله 
وخرجت فايزه من الاوضه وقامت مليكه اتوضت وصلت صلاة الاستخاره
وقامت ولسه هتنام سمعت جرس الباب 
مليكه بأستغراب ده مين اللى هيجى فى الوقت ده 
وقامت بسرعه من على السرير وخرجت من اوضتها وقالت 
مليكه باسم 
باسم ايوه يا مليكه باسم انا قولت اكيد هلاقيكى هنا 
مليكه طب اتفضل 
ودخل باسم وقفلت مها الباب 
باسم مليكه انا عايزك فى كلمتين ممكن 
مها طب عن اذنكم تشرب ايه 
باسم لا شكرآ
مها خرجت وسابتهم لوحدهم 
مليكه انت عرفت عنوان البيت ازاى 
باسم دى حاجه سهلا مش قبل كده فهد جه ليكى هنا هو كان قايل ليا على العنوان 
مليكه لو سمحت يا باسم لو جاى تتكلم معايه بخصوص صاحبك يبقى بلاش احسن 
باسم ايوه بخصوص صاحبى وهتسمعينى للاخر 
مليكه مش عايزه اسمع اى حاجه تخصه وياريت تخليه يطلقنى 
باسم لا يا مليكه انتى هتسمعينى وبسرعه علشان مفيش وقت 
مليكه 
باسم كمل كلامه وقال انتى فاكره البنت اللى حكايتلك عليها وقولتلك بسببها فهد اتغير للاوحش وبقى قاسى كده 
مليكه ايوه 
باسم البنت دى يا مليكه تبقى مروه 
مليكه پصدمه ايه مروه 
باسم للاسف 
مليكه وازاى مرات اخوه انا مش فاهمه حاجه 
باسم انا هفهمك فارس اتعرف واتجوز مروه وهو مسافر ولما كان بينزل اجازات مكنتش مروه بتنزل معاه ومكنش حد يعرف مرات فارس لحد يوم فرحكم رجع فارس مصر علشان يحضر الفرح ويعمل مفاجئه لفهد وجاب مراته معاه اللى هى مروه طبعآ فهد اول ما شفها اټصدم حبيبته القديمه دلوقتى مرات اخوه وهو مكنش يهمه انها متجوزه ولا لا لان فهد بيحبك انتى وبيكرها بس كل الصدمه فى انها مرات اخوه مروه مش سهله وفهد كان عارف ومتأكد ان هى مش هتسكت وهتخرب ليكم حياتكم وهى قالت ليه كده قالت ان هى عايزه ليها 
مليكه پصدمه طب ازاى وهى مرات اخوه 
باسم حتى لو مش مرات اخوه هى متهموش فى حاجه طبعآ هو رفضها وقال ليها ان هو بيحبك ومستحيل يخونك راحت وراكم الغردقه علشان تلاقى فرصه تخرب ما بنكم وساعة ماانتى دخلتى عليهم فهد كان مظلوم والله هى اللى كانت منه وهو كان بيبعدها 
مليكه ياباسم انا شيفاهم بعينى وهما 
وسكتت
باسم بصى يا مليكه بالعقل كده واحد عايز يخون مراته هيخونها فى اوضتها وهو عارف ان انتى هتطلعى فى اى وقت بلاش دى فى حد عايز يخون مراته هيسيب باب الاوضه مفتوح استحاله 
مليكه طب هى كانت عايزه منه ايه
باسم ها هقولك يا مليكه علشان لازم تعرفى الموضوع ده 
مليكه موضوع ايه 
باسم طبعآ انتى عارفه 
مليكه ايوه 
باسم مروه لما هربت بالفلوس من فهد كانت حامل منه ومقالتش لحد وهى كانت جايه الاوضه بتبلغ فهد بالموضوع ده وفهد مكنش يعرف ان عدى يبقى ابنه هو مش ابن فارس 
مليكه حطت ايديها على بؤقها وقالت پصدمه ع ع عدى ابن فهد طب ازاى مش قادره اصدق اكيد مروه دى شيطانه مش بنأدمه ازاى الولد ابن فهد وازاى قايله ان هو ابن فارس لالالالا انا دماغى هتقف اقسم بالله ط ط طب هى كده 
باسم مليكه كل ده مش المهم المهم دلوقتى فهد محتاجك جمبه اوى الفتره دى 
مليكه برضه مش هعيش معاه حتى بعد اللى سمعته هو مش ملاك لو كان اتقى ربنا من الاول مكنش كل ده حصل لكن ده بنأدم زانى 
باسم يا مليكه فهد