رواية مكتملة بقلم الكاتبه ميمي عوالي -٢

4
الفصل الرابع
تانى يوم الصبحية بعد ما فاطمة صحت البنات وجهزتهم للمدرسة عبد الرحمن خبط عليها واخد البنات ونزل عشان يوصلهم للباص بنفسه وقال لفاطمة هوصل مشوار بسرعة وارجع مسافة نص ساعة على ماتحضرولنا الفطار
فاطمة ماشى 
وبعد مانزلوا قفلت شقتها وراحت على شقة مراة عمها ودخلت لقت فتحية قاعدة فى الصالة مستنياها

فاطمة صباح الخير يامراة عمى 
فتحية صباح الخير على عيونك يابنتى عاملة ايه ياضنايا وايه اللى حصل امبارح ده ماعرفتش غير من شوية لما عبده حكالى 
فاطمة بتنهيدة بينى وبينك يامراة عمى ام قمر شكلها كده مش ناوية على خير ابدا ومش عارفة كارهانى ليه كده حتى بعد ماعرفت انى مش متجوزة عبد الرحمن ولا حاجة 
فتحية بحيرة وهى ياختى عرفت القصة دى كلها ازاى ومنين
فاطمة وهى بترفع كتافها مش عارفة بس شكلها عارفة تفاصيل التفاصيل 
فتحية بتنهيدة ربنا يستر بقى عبده راخر صاحى مقريف حتى اما لقيت قمر بايته فى الصبحية يادوب بقول له بهزار .. انعادة قمر ماباتتش مع بطة يعنى لقيته زعلان اوى وقاللى قفلى على الكلام دلوقتى على ما اوديها لبطة تلبسها للمدرسة ولقيته رجع حكالى بسرعة وهو بيلبس وقاللى اما ارجع بقى نبقى نشوف هنعمل ايه
فاطمة وهو راح فين بدرى كده
فتحية راح المدرسة عند العيال عشان يأكد عليهم ان ماحدش ابدا يستلم البنت غيره تحت اى ظرف
فاطمة ياخبر هى ممكن تروح تاخد البنت من المدرسة من وراه
فتحية بسخرية اللى خلاها كانت خارجة بيها من البلد بحالها مش هتاخدها من المدرسة يافاطمة
فاطمة طب وبعدين حلها ايه دى
فتحية بتنهيدة ربك يحلها من عنده قومى يابطة اعمليلنا الفطار على ماييجى ونبقى نشوف
وبعد ما رجع عبد الرحمن من برة قعدوا فطروا هم التلاتة وكانت فاطمة كل شوية تبصلهم وشكلها عاوز يقوللهم حاجة وترجع تسكت تانى لحد اما خلصوا اكل وقعدوا يشربوا الشاى فقالت فتحية ها ياعبده نويت على ايه يابنى 
عبد الرحمن والله يا ماما لسه مش عارف هى اصلا شكلها مش ناوية تجيبها لبر 
فاطمة بتردد انا عاوزة اقوللكم على حاجة بس بالله عليكم مش عاوزاكم تعارضونى
عبد الرحمن باستغراب حاجة ايه دى اللى هنعارضك فيها يافاطمة
فاطمة انا لازم اسيب الشقة بتاعتك ياعبد الرحمن وصدقنى مشكلتك هتتحل لما اسيبها
عبد الرحمن وايه علاقة قعادك فى الشقة بالمشكلة اصلا
فاطمة بسخرية ده هى دى المشكلة اصلا مراتك غيرانة من فعادى فى شقتها
عبد الرحمن بحزم طليقتى مش مراتى يافاطمة
فاطمة ماشى ياعم ماتزعلش طليقتك مش عاوزانى فى شقتها
عبد الرحمن شقتى مش شقتها
فاطمة بغيظ هو احنا هنلعب استغماية بقوللك ايه انت فاهم انا عاوزة اقول ايه ومن الاخر لو ريحتها ورجعتها تقعد فى الشقة مش هيبقى فى مشاكل من اصله
عبد الرحمن بتحفز وانتى بقى عاوزانى ارجعها تقعد فى الشقة 
فاطمة ايوة
عبد الرحمن بصفتها ايه بقى ان شاء الله
فاطمة ام بنتك 
عبد الرحمن يا سلام ام بنتى فهسيبلها شقتى تقعد فيها
فاطمة يابنى مش حاضنة من حقها قانونا تسيبها فى شقتها مع بنتها
عبد الرحمن پغضب برضة هتقوللى شقتها
فاطمة شقتك ياسيدى ماتزعلش بس مش هى اما جت قالتلك انها عاوزة تعيش فيها مع بنتها سيبها تعيش فيها مع بنتها وكده كده البنت تبقى بينكم انتم الاتنين 
عبد الرحمن انتى فاكرة انى ممكن اثق فيها اصلا انها تربى البنت واللا تعرف تاخد بالها منها
فاطمة مهما ان كان دى ام ياعبد الرحمن حرام عليك تحرمها من بنتها
عبد الرحمن پصدمة وهو انا حرمتها واللا هى اللى سابتها بمزاجها وسافرت وبعدت اكتر من تلات سنين وهى سايباها مافكرتش حتى تسال عليها بتليفون انتى ماشفتيش قمر كانت خاېفة منها ازاى امبارح ماشفتيهاش وهى متشعبطة فى رجليكى وبتقوللك عاوزاكى انتى تبقى امها 
فاطمة بدموع شفت وقلبى وجعنى بس العمل ايه دلوقتى احنا قدام امر واقع 
عبد الرحمن انا هروح للمحامى بعد الضهر واشوف هنوصل لايه
فاطمة فى كل الاحوال انا لازم اسيب الشقة ياعبد الرحمن
عبد الرحمن بنرفزة مافيش سيابان شقق وشيلى الموضوع ده من دماغك خالص وماتشغليش دماغك انتى بالحكاية دى انا هتصرف 
وقام وراح ناحية باب الشقة وبص لفاطمة وقاللها ايه انت مش نازلة المعمل واللا ايه شايفك قاعدة عادى يعنى 
فاطمة بغيظ امشى ياعبد الرحمن مالكش دعوة